آلفارومئو 4C، مانور اعجوبه ایتالیایی در تهران

آزمایش و نوشته: محسن آل طه

عکس: بامداد صفائیان

اعجوبه ایتالیایی

آلفارومئو، برندی اصیل که از سال 1910 در میلان ایتالیا به دنیا آمد و از یک سالگی خود یعنی 1911 با مدل های 24 اسبی و با چهره ای متفاوت و جذاب وارد مسابقات اتومبیلرانی شد تا نشان دهد در راه شعار خود یعنی "زیبایی کافی نیست" (Beauty is not enough) کاملاً جدی و مصمم است و تا جایی پیش رفت که در دهه 1920 میلادی جوایز مسابقات مختلف اتومبیلرانی را همچون Le Mans، Mille Miglia و Targa Florio یکی پس از دیگری درو کرد. در ادامه سال های بعد با قرارگیری موتورهای اسپرت و مسابقه ای خود روی مدل های شهری توانست به شهرت بالایی دست پیدا کند و مدل جولیا این کمپانی در دهه های 60 و 70 میلادی بسیار معروف شدند.

اما چند سالی از این محبوبت گذشت و آلفارومئو نتوانست این افتخارات را ادامه دهد و تنها مدل های قابل عرضه آن جولیتا و میتو بودند. هاچ بک های اسپرت خوش استیلی که با وجود لیاقت هایی که داشتند نتوانستند آن آوازه قبلی را تکرار کنند. اما آلفارومئو که این روزها زیر نظر فیات کار می کند، احتیاج به یک شوک داشت تا دوباره آن قدرت و تکنولوژی خود را به رخ بکشد و روح اصالت و تجربه خود را در تولید خودروهای اسپرت و مدرن نشان دهد و در سال 2011 در نمایشگاه ژنو 4C در همین راه متولد شد. خودرویی که راهی جدا نسبت به خودروهای هم رده ای خود در پیش گرفته و نشانگر قدرت تکنولوژی آلفارومئو برای تولید خودرویی اسپرت اما برای خیابان های شهر است.

سال گذشته آلفاموتور توانسته بود این کوپه خوش خط و خال را وارد کند اما روند پلاک شدن این خودرو در راه پر پیچ و خمی طول کشید اما پس از چند ماه بالاخره این خودرو توانست پلاک ملی دریافت کند و خود را به عنوان یکی از پرشتاب ترین خودروهای داخلی معرفی کند. خودروبانک نیز همانند گذشته در این موارد بسیار کم صبر است و خود را به اولین نمونه پلاک شده رساند تا در یک روز بسیار سرد پاییزی عملکرد این ایتالیایی جذاب را از نزدیک بررسی کند.

‌کالبد شکافی

اگر به مشخصات 4C نگاهی بیندازید، متوجه می شوید که آلفارومئو قصد تولید یک خودروی کوچک و سبک با مشخصات یک سوپراسپرت را داشته است. ابتدا از شاسی شروع می کنیم. یکی از افتخارات آلفارومئو این است که توانسته یک شاسی تمام فیبرکربنی را بسازد که خود نشانگر تکنولوژی بالایی است که در ساخت این خودرو استفاده شده است. البته برای بالابردن امنیت در جلو و عقب از قسمت های آلومینیومی نیز استفاده شده و همچنین یک رول بار (Roll Bar) پشت دو سرنشین قرار داده شده تا در هنگام واژگونی از آنها محافظت شود. این ساختار تمام فیبرکربنی شاسی، چنان آن را سبک کرده که تنها 65 کیلوگرم وزن دارد و وزن کلی خودرو را به تنها 895 کیلوگرم (نمونه های عرضه شده به بازار آمریکا به دلیل قوانین سختگیرانه تر امنیتی برای سرنشینان 995 کیلوگرم وزن دارد) کاهش داده است.

اندازه این اروپایی خوش نام آنچان کم و کوچک است که حتی از برادر خود یعنی میتو نیز کوچک تر است و 3988 میلیمتر طول، 1864 میلیمتر عرض و 1184 میلیمتر ارتفاع دارد و تقسیم وزن آن با توجه به قرارگیری موتور در وسط خودرو و درست پشت سر سرنشینان 38 درصد در جلو و 62 درصد در عقب است.

اگر در حالت کلی به خودرو نگاهی بیندازید، چشمان خفاش مانند در جلو و چراغ های گردی که در عقب بکار گرفته شده به سرعت ما را به یاد مدل 8C آلفارومئو میندازد و رگه هایی نیز از خطاطی محصولات فراری روی آن نیز دیده می شود. البته همانند آنها، 4C قرار نیست به تولید انبوه برسد و زیر دستان مهندسان خط تولید مازراتی در شهر مودنا Modena ایتالیا تنها 1000 دستگاه از آن ساخته خواهد شد و بسته به تولید شاسی آن که به عهده شرکت Adler Plastic است ممکن است تولید آن را به 3500 دستگاه در سال نیز افزایش دهد. جالب است بدانید که تکنیسین هایی که روی این خط تولید کار می کنند حدود 500 ساعت آموزش تخصصی در مدت 10 ماه را می گذرانند تا دست بر تولید 4C بزنند.

همانطورکه گفتیم موتور این خودرو در وسط آن قرار گرفته و تمام نیروی تولید شده به چرخ های عقب منتقل می شوند. چرخ هایی که در عقب 19 اینچی و در جلو 18 اینچی هستند و تایر بکار رفته در آن از نوع Pirelli P Zero است. همچنین ترمزهای قرمز رنگی که از بیرون نیز قابل مشاهده است از نوع برمبو می باشند و در جلو 305 میلیمتری در عقب 292 میلیمتری هستند که البته عملکرد آنها را در قسمت "پشت فرمان" تست خواهیم کرد.

قلب کوچک فلفلی

شاید وقتی از یک خودروی سوپر اسپرت صحبت می کنیم توقع پیشرانه های حجیمی مانند 6 و یا 8 سیلندر را داریم ولی آلفارومئو تمام تلاش خود را برای ساخت شاسی و بدنه ای سبک ساخته تا نشان دهد با یک موتور 4 سیلندری 1.7 لیتری هم می توان یک خودروی سوپر اسپرت ساخت. این پیشرانه که دقیقاً 1742 سی سی حجم دارد می تواند با یاری توربویی با بوست psi 21.8 حداکثر 240 اسب بخار در 6000 دور در دقیقه و 320 نیوتن متر گشتاور در بین 2100 تا 3750 دور در دقیقه را تولید کند. این پیشرانه در حقیقت همان پیشرانه ای است که در جولیتا استفاده شده ولی با تغییراتی از جمله بهینه شدن بلوک های آلومینیومی وزن آن به اندازه 22 کیلوگرم سبک تر شده است.

البته این تمام تغییرات نبوده و برای کم کردن لگ توربو، تغییراتی از جمله نگه داشتن تزریق هوا در توربو انجام شده و یا در دورهای پایین، باز بودن سوپاپ ها طوری تنظیم شده که این لگ کمتر از جولیتا باشد.

پشت فرمان

به سختی وارد خودرو می شویم. قطعاً خودرویی با ارتفاع 114 میلیمتر از سطح زمین نه تنها برای سوار و پیاده شدن بلکه برای عبور از خیابان های پر دست انداز تهران نیز مشکلاتی به همراه دارد به طوریکه در روز تست مجبور شدیم در مقطعی برای عبور از یک جاده خاکی از خودروبر استفاده کنیم!

با قرارگیری روی صندلی اسپرت و نگاهی به اطراف متوجه می شوید که ابتدا باید یک کلاس آموزشی برای چگونگی استفاده از این خودرو را بگذرانید. قسمت های زیادی از داشبورد از فیبرکربن است و در قسمت هایی از پلاستیک سخت نیز استفاده شده به طوریکه یکی از مجلات معروف خودرویی عنوان کرده بود که 4C گویا همان لوتوس الیزه است که بر روی آن پیراهن فیبرکربنی تن کرده باشند. در داخل و ادوات داخلی کاملاً مشخص است که آلفارومئو تمام تلاش خود را کرده تا خودرویی سبک بسازد و اصلاً به دنبال تجهیزات و امکانات نبوده اگرچه در مقایسه با خودروهایی مانند لوتوس از امکانات بهتری برخوردار است.

بدون معطلی سوئیچ را چرخانده و موتور را روشن می کنیم و غرش دو خروجی اگزوز را به همراه لرزه ای که از پشت سر منتقل می شود، شنیده می شود. در 4C خبری از دسته دنده برای کنترل گیربکس 6 سرعته TCT دوکلاچه آلفا نیست و به جای آن چهار دکمه N، 1، R و A/M قرار دارند. اگر دکمه 1 را بزنید می توانید دنده را به کمک شیفترهای پشت فرمان تعویض کنید اما با فشردن دکمه A/M می توانید به حالت های Dynamic و Race بروید، حالتی که عملکرد گیربکس را تا حدود 30 درصد نیز بهبود می دهد.

وقتی فرصت داشته باشید که یک سوپراسپرت ایتالیایی را در شهر تهران تست کنید مطمئناً به دنبال وضعیت نرمال نخواهید بود و به کمک نگه داشتن اهرمی که در وسط خودرو است آن را در قدرتمندترین وضعیت یعنی Race قرار می دهید. با رفتن به این وضعیت اکثر سیستم های کنترلی از جمله ESC خاموش می شوند. لازم به ذکر است 4C مانند دیگر محصولات آلفارومئو تمامی سه حالت DNA که Dynamic، Natural و All-Weather هستند را دارد و تنها در 4C حالت رانندگی Race وجود دارد. در این حالت به جز خاموش شدن سیستم های کنترلی، صدای اگزوز نیز تغییر می کند و طبق شواهد ما حتی کمی لرزشی که از موتور به داخل منتقل می شود بیشتر هم می شود! در زیر می توانید صدای اگزوز 4C در حالت Race را بشنوید:

با آزاد ساختن ترمز دستی شروع به حرکت می کنیم. موردی که اول کمی تعجب آور است فرمان 4C است که هیچ گونه سیستم کمکی حتی هیدرولیک نیز روی آن نصب نشده و این بدان معناست که چرخاندن آن در حالت ایستاده احتیاج به عضلاتی قوی دارد. البته این موضوع با هدف آلفارومئو برای تولید خودرویی سبک قابل توجیه است.

با شروع حرکت بی آنکه بخواهید خیلی سریع دور موتور روی صفحه تمام دیجیتالی پشت فرمان به مرز ردلاین که روی 6500 دور است می رسد و صدای اگزوز توجه تمامی افرادی که در اطراف هستند را جلب می کند. ما هم حق مطلب را ادا کرده و با فشردن کامل پدال گاز پی در پی دنده ها را تعویض کرده و سرعت خود را افزایش می دهیم. شتاب 4C و صدای اگزوز که در هر بار تعویض دنده غرشی خشمگین می کند، آنچنان هیجان انگیز و حیرت آور است که گویا به سرعت آدرنالین به سرنشینان تزریق شده است و دیگر به چیزی جز سرعت فکر نمی کنید.

قدرت تولید شده و توازن وزن روی این خودرو آنچنان خوب هماهنگ هستند که گویا شما در وسط تمام آن چیزی هستید که دارد در خودرو اتفاق می افتد و باعث می شود که هندلینگ و کنترل بسیار خوبی را روی خودرو داشته باشید.

قدرت تولید شده از همین موتور 1.7 لیتری بیش از حد انتظار است و با هر بار تعویض دنده حتی در سرعت های بالا خودرو به جلو پرتاب می شود و راننده به صندلی کوبیده می شود و مجدد هیجانی برای افزایش بیش از پیش سرعت در شما ایجاد خواهد شد به طوریکه در یک چشم به هم زدن متوجه می شوید که سرعتی نزدیک به 160 کیلومتر در ساعت دارید! اتفاقی که چندین بار در طول تست تکرار شد.

اما بالاخره صبرها به پایان رسید و زمان شتاب گیری فرا رسید. زمان آن بود که ببینیم یک سوپراسپرت بسیار کوچک با ساختار فیبرکربنی و موتور 1.7 لیتری در عرض چند ثانیه می تواند به مرز صد کیلومتر در ساعت دست پیدا کند. این کار را به کمک سیستم لانچ کنترلی انجام می دهیم که عملکرد آن کمی متفاوت است و با قرار گیری پا روی پدال ترمز و دنده 1، کمی شروع به گاز دادن می کنیم و بعد با فشردن شیفتر سمت چپ که دنده را در حالت عادی سبک می کند، مشخصه ای روی صفحه دیجیتالی روی نوار دور موتور نمایان می شود و بعد به راحتی می توانید با آن محدوده مشخص شده لانچ کنید (قطعاً کمی پیچیده است!).

عدد رسمی اعلام شده برای شتاب صفر تا صد 4.5 ثانیه است اما بدست آمده در تست ما 4.75 ثانیه است که می توانید فیلم این شتاب گیری را در زیر مشاهده کنید:

بعد از هر بار تست ترمزهای آن را نیز کمی محک زدیم که باید گفت با وجود استفاده از ترمزهای برمبو، عملکردی در حد و اندازه یک سوپر اسپرت ندارد و عدد اعلام شده 35 متر برای ایست کامل از سرعت 100 کیلومتر در ساعت است که اگرچه عددی قابل قبول و کافی است اما کمتر از توقع ما از یک خودروی سوپر اسپرت بود.

قیمت و رقیبان

مدلی که خودروبانک تست کرد مدل استاندارد 4C بود ولی دیگر مدل های وارد شده نسخه Launch Edition هستند که از نظر فنی همانند همین مدل است و کمی از نظر تجهیزات فرق می کند و روی آن سیستم هایی نظیر تزئینات فیبرکربنی، بال و آینه فیبرکربنی، چراغ های bi-LED، ورودی هوای اضافی در جلو، کیت اگزوز و صندلی های اسپرت آلکانترا نصب شده است. مدل استاندارد هم اکنون حدود 580 میلیون تومان قیمت دارد. قیمتی که آن را هم رده خودروهایی مثل بی ام و M4، شورلت کوروت و یا پورشه کیمن S قرار می دهد. رقیبانی که هیچ کدام جز کیمن S در بازار داخل وجود ندارند ولی اگر واردات آنها (مخصوصاً مدل کیمن S) از سر گرفته شود می توانند رقیبی جدی و سرسخت برای 4C باشند.

اما این روزها فعلاً 4C یکه تاز خودروهای سوپر اسپرت در ایران خواهد بود و یقیناً تعداد بسیار کم آن می تواند خاص بودن آن را بیش از پیش افزایش دهد و نظر افرادی را به سوی خود جلب کند که می خواهند یک سوپراسپرت صفر و بسیار خاص با قابلیت های رانندگی فوق العاده و تکنولوژی مدرن ایتالیایی را زیر پای خود داشته باشند.

در انتها جا دارد از شرکت آلفاموتور و پرسنل محترم این مجموعه آقایان سپهر خواجه نوری و فرهنگ طلاگر و همچنین همراهی کامران خرامان عزیز کمال تشکر را داشته باشیم.

در زیر می توانید لیست مشخصات فنی آلفارومئو 4C را مشاهده کنید: